Role państwa winny tyczyć celów wspólnych, takich jak bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne, przygotowywanie i egzekucję prawa, pewne elementy infrastruktury – tory kolejowe, drogi.
Policja wypełnia zadania z obszaru bezpieczeństwa wewnętrznego. Policja służy do zapewnienia bezpieczeństwa obywateli a także musi utrzymać bezpieczeństwo i porządek publiczny. By realizować swoje funkcje policja ma specjalne uprawnienia. Jest elementem aparatu przymusu państwowego. Państwo posiada prawo, w celu egzekwowania przepisów prawa, do używania siły fizycznej oraz broni palnej.
Poniektóre funkcje przynależeć muszą jedynie do państwa, nie mogą one być realizowane poprzez wolny rynek. Są to wszystkie tak zwane cele wspólne. Winny one tyczyć tych obszarów gdzie każdy człowiek ma równe prawo bez względu na pozycję społeczną czy status materialny. Na przykład sądy powinny wyrokować bez względu na status materialny osoby której ma dotyczyć wyrok, chyba że majątek ten bezpośrednio jest powiązany ze sprawą. Decyzje sądu nie powinny być na sprzedaż. Tak samo funkcjonowanie policji. Musi ona tak samo dobrze funkcjonować względem ludzi uboższych jak i tych majętniejszych.
Pojęcie i struktura państwa wykształciły się w starożytnej Grecji – poprzez polis, tradycję kontynuowano w rzymskich republikach. Myśliciele określali państwo jako pewną uporządkowaną komunę różnych grup ludności, których współpraca niezbędna jest do jego prawidłowego funkcjonowania i osiągania zamierzonych celów. Ta forma organizacji społeczeństw jest obecnie jedyną respektowaną, interpretacje jej genezy mogą sugerować, że ustalenie tego typu umowy między członkami danej zbiorowości było warunkiem koniecznym dla zachowania ładu społecznego.
Jako składniki państwa wymienić należy: populację, terytorium i władzę – to rozgraniczenie pozwala na odróżnienie go od innych organizacji życia publicznego. Państwo scharakteryzować można jako suwerenną i autonomiczną jednostkę geopolityczną, stanowiącą podmiot prawny. Jest to organizacja władcza wobec obywateli której uprawnienia ustalone są w ustawie zasadniczej, czyli konstytucji.
Podstawowym celem państwa winno być dobro wspólne obywateli, osiągane zarówno na szczeblu lokalnym, jak i międzynarodowym. W literaturze przedmiotu wśród funkcji państwa figurują: utrzymanie porządku, utrzymywanie stosunków międzynarodowych, nadanie ram prawnych gospodarce, utrzymywanie ujednoliconego systemu prawnego. Przynależność do niego jest obligatoryjna i sformalizowana, i wymaga akceptacji wszystkich reguł prawnych obowiązujących na terytorium danego kraju.
Najwyższą efektywność ekonomiczną w historii cywilizacji człowieka uzyskały państwa o modelu gospodarki kapitalistycznej oparte na chrześcijańskich wartościach. Głównie były to państwa z przeważającą rolą wyznań protestanckich. Od kilkudziesięciu lat w państwach Europy zachodniej wprowadza się laicyzację społeczeństw i wprowadza coraz więcej, co wiedzie do zamętu w kwestii norm moralnych oraz spadku standardu ekonomicznego obywateli.
Skuteczne państwo to to które realizuje zadania które jedynie ono jest w stanie zrealizować. Zatem armia, policja, sądownictwo, polityka zagraniczna, drogi, poniektóre elementy infrastruktury . Obywatele składają się na takie państwo w postaci podatków. Jeżeli rząd zaczyna działać w obszarach które winny należeć już do wolnej gospodarki, zaczynają się dziać patologie typu nieracjonalne inwestowanie czy korupcja.